Jumbeaux's Café

Zdecydowanie spora kafejka, niektórym stworzeniom wysiłek sprawia otworzenie ogromnych, czerwonych drzwi. A czemuż to? Cóż, kafejka przeznaczona została głównie dla słoni, dlatego właśnie wszystkie przedmioty odpowiadają rozmiarom swoich gości. Stoliki, lada... i oczywiście porcje jedzenia. Mniejsze zwierzęta mogą mieć trudność z chociażby wdrapaniem się na wysokie krzesła przy ladzie. Właściciel lokalu jest dosyć surowy i czasem może odmówić obsłużenia stworzeń, które nie zadowolą go rozmiarem. Plotki chodzą, że do nakładania jedzenia pracownicy używają własnej trąby, ale pracownicy z wydziału sanitarnego jeszcze nie wkroczyli do akcji.

Spoiler:

Drzwi kafejki otworzyły się powoli, ukazując gościa. Młoda gepardzica ze słuchawkami na uszach weszła do środka po czym skierowała się pewnym krokiem do lady. Jej parciana torba z ptasimi piórami zakołysała się lekko gdy Clarke wyciągnęła portfel. Z uśmiechem po chwili zastanowienia, zamówiła eksperymentalnie shake'a jalapeno po czym udała się do stolika w kącie. Chwilę sączyła napój, po czym wyciągnęła z torby szkicownik i ołówek i zaczęła rysować, kiwając głową i stukając lekko pazurami w stół w rytm ( jak można było się domyślić) słuchanej muzyki.

Do kafejki wkroczyła para słoni, a zaraz za nią przemknęła się żółtawa kotka. Szybko zlustrowała pomieszczenie zmrużonymi w szparki oczyma. Obrała swój cel, przywołała na twarz szeroki uśmiech i dziarskim krokiem ruszyła do stolika, przy którym siedziała gepardzica.
- Można? - spytała i nie czekając na odpowiedź siadła, a raczej wdrapała się na krzesło.
- Smacznego - rzuciła i posłała tęskne spojrzenie okazałemu Shake’owi.

Co za strata czasu. Collin westchnął cicho, obserwując słonia, który powoli opuszczał kafejkę, a z którym jeszcze przed chwilą młodzian prowadził konwersację. Klient klientem, jednakże rozmowa z dłużnikami była co najmniej przynudzająca. Nic tylko by nawijał bez końca o tym, jak bardzo nie może spłacić kwoty, a wystarczy parę słów aby zmienił swoje zdanie. Cóż, nie był to zbyt istotny zwierz, więc jakby co to nie ma żadnej przeszkody w usunięciu go. Ale żeby wybierać tak obskurną kawiarnię na rozmowę, co za brak szacunku. White wyróżniał się jak osioł wśród słoni, w końcu mniejsze zwierzęta nie gościły w tych progach zbyt często. Przynajmniej lody mają tutaj najlepszej klasy, więc humorek osiołka został z lekka poprawiony gdy włożył kolejną łyżeczkę truskawkowych smakołyków do pyska. Może jednak zostanie tutaj chwilkę dłużej.
-Hm? - Jego uwagę jednak przykuli kolejni nietypowi goście. Gepard to może jeszcze, ale malutki kot raczej nieczęsto widywany był w tej lokacji. Goście ze specyficznym gustem, aby nie powiedzieć za dużo. Młodzian obrócił lekko swoją główkę w kierunku siedzącej przy stoliczku pary, na razie nasłuchując. I tak nie miał nic lepszego do roboty.

Zerknęła na podchodzącą kotkę.
-Mhm jasne...- powiedziała zastanawiając się o co chodzi tej żółtej kotce. W okół pełno pustych stolików. A ta siada akurat przy jej. Wróciła do rysowania ignorując przymusową towarzyszkę.
-Dziękuję- odpowiedziała patrząc na kotkę. Jej spojrzenie było maślane jak bułeczki w sąsiedniej piekarni. Ewidentnie czegoś od niej chciała. Albo raczej od jej shake'a. Ugh nie lubiła takich typów. Pewnie będzie żebrać.A na zabiedzoną nie wyglądała. Westchnęła podnosząc wzrok znad szkicownika. No i po jej porannym rysowaniu.
- Coś się stało?- spytała z uśmiechem.

Dobra, pora wkroczyć do akcji.
- Widzisz, ktoś mi powiedział, że można tu dobrze zjeść, ale nie wiedziałam, że aż TAK dobrze. - zaśmiała się krótko i oderwała wzrok od deseru, by rozejrzeć się po lokalu. Jakby nie patrzeć oprócz jakiegoś osła były tu same słonie. Skrzywiła się lekko.
- Ci tutaj raczej nie przepadają za mniejszymi od siebie, co? Podziwiam, że udało ci się coś zamówić. Na mnie spojrzeli tak, że wolałam nawet nie próbować. Ale przynajmniej można porozmawiać. - Posłała rozmówczyni ciepły, jak najbaaaardziej szczery uśmiech.
- Karen jestem. - Wyciągnęła do gepardzicy łapę, ale szybko zdała sobie sprawę, że przy rozmiarze stołu takie posunięcie nie miało najmniejszego sensu, więc cofnęła ją, stroszących lekko sierść.

Popatrzyła na kotkę z uniesioną brwią. Ta mała rozmawiała z nią jakby się znały. Jak równy z równym. Wiadomo w końcu to idea zootopi ale mimo wszystko...Gepardzica machnęła zniecierpliwiona ogonem.
-No za takimi małymi żółtymi kłębkami futra raczej nie- westchnęła. Dobra koniec tego dobrego.-Super. Słuchaj mała. Nie chcę być nie miła, ale może rzeczywiście powinnaś poszukać swojego rozmiaru hmm?- spytała patrząc na kotkę z litościwym uśmiechem, po czym wróciła do jedzenia swojego deseru.Był zaskakująco dobry.

Oczy kotki zwęziły się w wąskie szparki, a ogon uderzył gwałtownie w krzesło. Normalnie nie darowałaby takiej zniewagi, ale... Nie wiadomo, kiedy znajdzie kogoś innego, a już tym bardziej, czy ten ktoś będzie jakkolwiek lepszy. Spuściła wzrok na stół, jakby się namyślając, lecz w rzeczywistości starała się uspokoić i przywrócić oczom dawny kształt.
- Szukam pracy - rzekła w końcu, wbijając zdecydowane spojrzenie w gepardzicę. - Nie znam miasta, a muszę ją znaleźć DZISIAJ. Mogę robić wszystko.
Raczej nie oczekiwała, że ta raczej niewiele starsza od niej samej kotka będzie miała jakąś posadę na zbyciu, ale może przynajmniej zna kogoś, kto ją ma? A nawet jeśli nie, będzie przynajmniej pretekst do podtrzymania rozmowy. Kto wie, jak wiele może to być potem warte.

/sory że krótko/

Westchnęła. Kotka widocznie się denerwowała a ona nie chciała sobie psuć nerwów
- Sorki nie mam dla ciebie pracy i czasu.- powiedziała zabierając torbę i przesiadając się do innego stolika.